بزرگترین کشور آمریکای جنوبی، برزیل، تقریبا نیمی از قاره را اشغال می کند. تقریباً تمام آن در نیمکره جنوبی است و بیشتر آن را مناطق استوایی تشکیل داده است. جنگل های بارانی وسیعی پر از گیاهان و حیات وحش عجیب و غریب تنها بخشی از جاذبه های دیدنی برزیل است که شما می توانید با اخذ ویزای برزیل از این شگفتی ها لذت ببرید.
ساحل اقیانوس اطلس 7400 کیلومتری برزیل مملو از سواحل شنی طلایی و فضای داخلی آن مملو از منابع معدنی است. طلای معادن برزیل هنوز هم در میان کلیساهای پرتغال، قدرت استعماری که تا سال 1822 بر برزیل حکومت می کرد، پوشیده شده است. این تأثیر استعماری قوی پرتغالی در معماری برزیل، در هنرهای تزئینی مانند کاشی های لعاب دار در کلیساها و صومعه های آن و حتی در زبان آن ها نیز مشهود است.
برای گردشگران، برزیل هم یک بهشت گرمسیری و هم یک مقصد فرهنگی هیجان‌انگیز با جاذبه های دیدنی برزیل که برای همه سلیقه‌ها است، از تعطیلات ساحلی ایده‌آل و کاوش در جنگل گرفته تا موزه‌های هنری در سطح جهانی و ریتم‌های تپنده کارناوال ریو.
کریستو ردنتور و کورکووادو، ریودوژانیرو
مجسمه عظیم مسیح به نام کریستو ردنتور (مسیح نجات دهنده) با دستان دراز 28 متر، گویی که تمام بشریت را در بر می گیرد، از قله کورکووادو به ریودوژانیرو و خلیج می نگرد.
ارتفاع 709 متری که روی آن قرار دارد بخشی از پارک ملی تیجوکا است و یک راه‌آهن ریلی 3.5 کیلومتر به بالای آن صعود می‌کند، جایی که میدان وسیعی اطراف مجسمه را احاطه کرده است. این مجسمه 30 متری که در سال 1931 تکمیل شد، کار مجسمه‌ساز لهستانی-فرانسوی پل لاندوفسکی و مهندس برزیلی هیتور داسیلوا کوستا بود و از بتن و سنگ صابون ساخته شده است.
پایه هشت متری کلیسایی را در بر می گیرد که برای عروسی ها محبوب است و به یکی از جاذبه های دیدنی برزیل تبدیل شده است . اگرچه این یکی از شناخته شده ترین نمادهای برزیل است، اما اغلب به اشتباه مسیح آند نامیده می شود و با مجسمه قدیمی تر که مرز بین آرژانتین و شیلی را مشخص می کند اشتباه گرفته می شود.
یک توقف در نقطه میانی راه‌آهن به مسیرهایی از طریق پارک ملی تیجوکا منتهی می‌شود، جنگلی عظیم که از چشمه‌ها، آبشارها و طیف گسترده‌ای از پرندگان، پروانه‌ها و گیاهان استوایی محافظت می‌کند.
شوگر لوف، ریودوژانیرو
نماد ریودوژانیرو که به راحتی قابل تشخیص است، قله صخره ای گرد Sugar Loaf از دماغه ای پوشیده از درخت بیرون می آید و 394 متر از سواحل و شهر بالا می رود. قله آن یکی از اولین مکان‌هایی است که گردشگران می‌توانند از آن دیدن کنند، شما نیز می توانید از دیدن مناظر ریودوژانیرو و هیجان تله‌کابین سواری معلق بین Sugar Loaf و Morro da Urca لذت ببرید.
آبشار ایگواسو
در نقطه‌ای که برزیل، پاراگوئه و آرژانتین به هم می‌رسند، رودخانه ایگواسو به شکلی تماشایی به صورت نیم‌دایره‌ای متشکل از 247 آبشار می‌ریزد. درست بالای آبشار، رودخانه به یک چهارم عرض معمول خود محدود شده است و نیروی آب را قوی‌تر می‌کند.
برخی از آبشارها بیش از 100 متر ارتفاع دارند و آنقدر منطقه وسیعی را پوشانده اند که هرگز همه آنها را به یکباره نخواهید دید، اما وسیع ترین پانوراما را از سمت برزیل دریافت می کنید. راهروها و یک برج به شما چشم اندازهای متفاوتی می‌دهند و یک پل به یکی از بزرگترین پل‌ها، معروف به Garganta do Diabo (گلوی شیطان) می‌رسد.
این آبشار توسط پارک ملی ایگواسو که توسط یونسکو تحسین شده محافظت می شود، جایی که جنگل های بارانی نیمه گرمسیری محل زندگی بیش از 1000 گونه پرنده و پستاندار از جمله آهو، سمور، اوسلوت و کاپیبارا هستند.
کوپاکابانا، ریودوژانیرو
شیک‌ترین و معروفترین بخش مرکز شهر ریو از Avenida Nossa Senhora de Copacabana پیروی می‌کند و از یک طرف با چهار کیلومتر ماسه سفید و موج‌سواری محدود می‌شود. این ساحل با یک تفرجگاه وسیع که با موزاییک سیاه و سفید ساخته شده است، از ساختمان‌ها و ترافیک جدا می‌شود.
همچنین یک زمین بازی پرطرفدار در این ساحل، که مملو از آفتاب پرستان، شناگران، و بچه هایی است که هر زمان که هوا خوب باشد، قلعه های شنی می سازند. در خیابان‌های اینجا قدم بزنید تا رستوران‌ها، فروشگاه‌های هوشمند، کافه‌ها، و ساختمان‌های زیبای قدیمی مربوط به روزهایی که ریو پایتخت برزیل بود را بیابید. یکی از آنها، کاخ معروف کوپاکابانا، به عنوان یک اثر ملی محافظت می شود.
ایپانما
فراتر از سواحل کوپاکابانا، ماسه های سفید با شکوه به سواحل معروف ایپانما ادغام می شوند. طرح موجی تفرجگاه وسیع کوپاکابانا در اینجا ادامه دارد و شن و ماسه را از ردیف هتل ها، رستوران ها، کافه ها، گالری های هنری و سینما جدا می کند که این منطقه را به یکی از مناطق محبوب در تمام طول سال تبدیل می کند.
سواحل لبلون با تعداد افراد محلی بیشتر و گردشگران کمتر، مورد علاقه خانواده هاست. ، با بازار عتیقه‌جات که با موسیقی، هنر، صنایع دستی، و غذاهای خیابانی زنده است.
امواج ایپانما و لبلون می توانند بسیار قوی و غیرقابل پیش بینی باشند، بنابراین مراقب باشید که در کجا شنا می کنید. مردم محلی را دنبال کنید و در جایی که دیگران را در حال شنا نمی بینید از آب دور بمانید. اگر موج‌سواری چیزی است که به دنبالش هستید، به منطقه بین کوپاکابانا و ایپانما بروید، جایی که موج‌سواران در آن پاتوق می‌کنند.
جنگل های بارانی آمازون از معروفترین جاذبه های دیدنی برزیل
در حدود 20 کیلومتری جنوب شرقی مانائوس، آب‌های تیره ریو نگرو با آب گل آلود سبک ریو سولیموئِس برخورد می‌کنند و حدود شش کیلومتر در کنار هم جریان دارند و سپس در آمازون، در هم می‌آیند. سفرهای قایق از مانائوس شما را به محل تلاقی این دو می برد که Encontro das Aguas (جلسه آبها) نامیده می شود.
سفرهای دیگر با قایق، شما را به قلب جنگل‌های بارانی و شبکه رودخانه‌ها، کانال‌ها و دریاچه‌هایی می‌برد که توسط سه رودخانه تشکیل شده‌اند. در ریو نگرو، جزایر اناویلاناس، مجمع‌الجزایری با دریاچه‌ها، رودخانه‌ها و جنگل‌های سیل‌زده تشکیل می‌دهند که سطح مقطع کاملی از اکوسیستم آمازون را ارائه می‌کنند.
در سفر با قایق می توانید میمون ها، تنبل ها، طوطی ها، توکان ها، کایمان ها، لاک پشت ها و سایر حیات وحش ها را در اینجا ببینید. همچنین در نزدیکی مانائوس، پارک زیست محیطی آمازوناس با مساحت 688 هکتار دارای اکوسیستم های مختلفی است که می توانید با قایق در امتداد آبراه های باریک آن ها را کاوش کنید.
کل دریاچه اینجا با نیلوفرهای آبی غول پیکر پوشیده شده است که فقط در منطقه آمازون یافت می شوند. در حالی که تور برزیل را تهیه کرده اید و در مانائوس هستید، حتماً تئاتر معروف آن آمازوناس، خانه اپرای ایتالیایی به سبک رنسانس را ببینید که برای نشان دادن مانائوس به عنوان مرکز بزرگ فرهنگ آمریکای جنوبی بر روی نقشه طراحی شده است.
معماری مدرنیستی برازیلیا از جاذبه های دیدنی برزیل
شهر جدید برازیلیا برزیل در کمتر از سه سال تکمیل شد تا جایگزین ریودوژانیرو به عنوان پایتخت کشور در سال 1960 شود. طرح بلندپروازانه لوسیو کاستا و اسکار نیمایر به نمایشی از برنامه ریزی شهری و معماری آوانگارد تبدیل شد. و امروزه به عنوان یکی از معدود شهرهای جهان که نمایانگر یک طرح کامل و یک مفهوم معماری واحد است، باقی مانده است.
بدون ترکیب معمولی مناطق مسکونی و تجاری، کل بخش دولتی از نکات برجسته معماری تشکیل شده است که جاذبه های دیدنی اصلی برزیل هستند. برخی از برجسته‌ترین مکان‌های اطراف کاخ ریاست‌جمهوری، دادگاه عالی، و دو ساختمان کنگره کاملاً متضاد، به‌علاوه موزه تاریخی برازیلیا و پانته‌آئو دا لیبرداد (پانتئون آزادی)، طراحی‌شده توسط اسکار نیمایر است.
شناخته‌شده‌ترین ساختمان معمار در شهر، کلیسای مدور «متروپولیتانا نوسا سنهورا آپارسیدا» است که ستون‌های بتنی منحنی آن برای حمایت از سقف شیشه‌ای بالا می‌روند. یکی دیگر از آثار برجسته نیمایر، Palacio dos Arcos است که توسط باغ های زیبایی احاطه شده است که توسط معمار منظر برزیلی روبرتو برل مارکس، که با نیمایر در چندین پروژه در سراسر برزیل کار کرده است، طراحی شده است.
پلورینیو سالوادور
Cidade Alta (شهر بالایی) پایتخت استعماری سابق برزیل به دلیل مجموعه استثنایی از ساختمان‌های استعماری قرن هفدهم و هجدهم، که بهترین مجموعه در آمریکای جنوبی است، در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفته است.
این محله قدیمی که پلورینیو نامیده می شود، جایی است که زیباترین کلیساها و صومعه های سالوادور را خواهید دید که در زمانی ساخته شده اند که برزیل منبع ثروت پرتغال بود و طلای فراوان در ساختمان های مذهبی این مستعمره به وفور به فروش می رسید.
بهترین و مجلل ترین کلیساهای شهر، سائو فرانسیسکو است که در اوایل دهه 1700 ساخته شده و با کنده کاری های پیچیده پوشیده شده و با طلا پر شده است. در گروه کر و صومعه می‌توانید نمونه‌های بسیار خوبی از تابلوهای کاشی پرتغالی به نام آزوله‌ها را ببینید.
این کلیسای فریاری بود و در کنار آن کلیسای درجه سوم فرانسیسکن قرار دارد. غیرممکن است که نمای حکاکی شده‌ای که با مجسمه‌ها و دکوراسیون پیچیده پوشانده شده را از دست بدهید. فضای داخلی به همان اندازه پرآذین است و در جزئیات مجلل خود حتی از باروک پرتغالی پیشی می گیرد.
اورو پرتو از جاذبه های دیدنی برزیل
ثروت ایالت میناس گرایس برزیل در دوران شکوه دوران استعمار را می توان از فضای داخلی کلیساهای پایتخت قدیمی آن، اورو پرتو، تصور کرد. تمام دیوارها با طلا شسته شده اند که – همراه با الماس – از معادن اطراف شهر در قرن 17 و 18 جاری می شد.
اورو پرتو که از کناره های یک دره شیب دار و احاطه شده توسط کوه ها، جواهری از یک شهر استعماری است، اما خیابان های باریک شیب دار و مکان کوهستانی آن – هر چند امروزه برای گردشگران جذاب است – پاسخگوی نیازهای یک مرکز استان در حال رشد نیست. دولت به پایتخت تازه ساخته بلو هوریزونته نقل مکان کرد و اورو پرتو را در کپسول زمان خود رها کرد.
کلیساهای باروک و روکوکو قرن هفدهمی سائو فرانسیسکو د آسیس و ماتریس د نوسا سنهورا دو پیلار بهترین نمونه‌ها هستند، اما کل شهر به قدری از نظر معماری استعماری غنی است که اورو پرتو به عنوان میراث جهانی یونسکو نامگذاری شده است. خیابان‌های شیب‌دار، که در مکان‌هایی آنقدر پرشتاب هستند که به پلکان تبدیل می‌شوند، در ردیف عمارت‌های استعماری باشکوه قرار گرفته‌اند و کلیساهای سفید رنگ با برج‌های ناقوس باروک تپه‌های آن را تاج می‌کنند.
