The Bridge Of Peace In Tbilisiپل صلح تفلیس

پل صلح که در پایتخت گرجستان واقع شده است، یک پل عابر پیاده خیره کننده است که کرانه های شرقی و غربی رودخانه متکواری را به هم متصل می کند. این پل کمانی شکل که 150 متر امتداد دارد، راحت‌ترین مسیر از شهر قدیمی تفلیس تا منطقه تجاری شیک شهر است. یکی از جاذبه های گردشگری مهم شهر، این سازه در اصل یک اسکلت فلزی با ورق های شیشه ای است که سایبان آن را تکمیل می کند. بیشتر با بیش از 1000 چراغ LED روشن می شود که لمس آسمانی را به شگفتی مهندسی سازه، اضافه می کند.

چهار برنامه متمایز، جلوه‌های نوری روی پل را کنترل می‌کنند که به لطف چراغ‌های LED مجهز به سنسورهای حرکتی، با ترافیک بیشتر روی آن، بیشتر می‌تابد. قاب برازنده آن که با بازی نورها تکمیل شده است، باعث می شود پل مانند یک موج به آرامی موج دار و درخشان به نظر برسد. این پل در 6 می 2010 به روی عموم باز شد و مناظری خیره کننده از برخی از نمادین ترین مکان های شهر مانند کلیسای متخی و قلعه ناریکالا را ارائه می دهد.

تفلیس، پایتخت باستانی گرجستان، مکانی است که در طول هزاران سال شاهد تغییرات زیادی بوده است. موقعیت منحصربه‌فرد آن در خشکی‌هایی که دریای خزر را از شرق و دریای سیاه را از غرب جدا می‌کند، آن را در طول تاریخ طولانی خود در معرض یک سری تهاجمات قرار داده است.

کاوش های باستان شناسی در گرجستان

شواهد باستان شناسی نشان می دهد که یک خط مستمر از اشغال انسان در تفلیس، به دوران پارینه سنگی باز می گردد. این تاریخ همیشه آرام و مسالمت آمیز نبوده بلکه همراه با جنگ، شورش و قتل عام نیز بوده است. نسل های بی شماری آمده اند و رفته اند و تأثیرات خود را به طرق مختلفی از جمله در معماری بر جای گذاشته اند. مردم این شهر جذاب خانه خود را ارزشمند می دانند و به شدت به آن افتخار می کنند. آنها از میراث خود لذت می برند و خوشحال هستند که آن را به اشتراک می گذارند. و در حالی که برای معماری تاریخی اطراف خود ارزش قائل هستند، از پذیرش معماری جدید هراسی ندارند. یکی از نمونه‌های آن را می‌توان در قلب تفلیس پیدا کرد که به «پل صلح» معروف است.

پل تلاش بین المللی در گرجستان

طراحی این سازه منحصر به فرد به معمار و طراح ایتالیایی میشل دی لوچی سپرده شد که با طرح های قبلی خود، دولت گرجستان را تحت تاثیر قرار داده بود. دو ساختمانی که او تولید کرد، وزارت امور داخلی و اداره ریاست جمهوری گرجستان، از نظر ظاهری نمی توانستند متفاوت تر از این باشند. اولی مدرنیستی، انحنادار، ارگانیک است، در حالی که دومی بزرگ و نسبتاً سنتی است، با ستون‌ها و گنبدی شیشه‌ای. با این حال، ایده میشل دی لوچی برای پل، عمداً طراحی ساختمان MIA را در منحنی های سینوسی آن منعکس می کند.

میشل دی لوچی

طراح نور فرانسوی Philippe Martinaud با میشل دی لوچی همکاری کرد تا با نصب مجموعه ای دقیق از نورپردازی ها، این سازه را زنده کند. این نور پردازی، بازدیدکنندگان – گردشگران و بومیان را به طور یکسان – در شب به سمت پل هجوم می آورند تا شاهد این منظره دیدنی باشند. بسیاری از قطعات پیچیده، از جمله چراغ ها و شیشه ها، منشا هلندی و آلمانی دارند.

خود معمار در مورد طرح خود گفت:
پل سازه‌ای است که دو نقطه را به هم می‌پیوندد و به مردم اجازه می‌دهد از یک مانع عبور کنند و همچنین یک شکل بسیار نمادین از معماری است که می‌تواند نمادی از گفتگو بین دو موقعیت متضاد و تقسیم‌شده باشد.

موقعیت‌های تقسیم‌شده، در این مورد، «شهر قدیمی» و محله‌های جدید و منطقه‌ای بود که پارک رایک در آن قرار دارد که توسط رودخانه کورا (یا مکتواری) از هم جدا شده‌اند. بنابراین، پل عابر پیاده برای پیوستن قدیم به جدید، پیوندی از گذشته به حال، نصب شد. از این رو، پل صلح را می‌توان پیوندی نمادین از روزهای طوفانی تاریخ (و حتی تاریخ اخیر) با روزهای آرام‌تر کنونی دانست.

چند حقایق جالب در مورد پل صلح

• این پل به طور رسمی در 6 می 2010 افتتاح شد.
• این پل قبل از انتقال به تفلیس با 200 کامیون در ایتالیا تولید و تا حدودی ساخته شد.
• پل عابر فولادی و شیشه ای توسط یک سایبان منحنی پوشانده شده است.
• گفته می‌شود که طرح انحنای آن یادآور «پری دریایی» است، اگرچه آن را به یک برگ نیز تشبیه کرده‌اند.
• از روی پل، مسافران تور گرجستان، می توانند شهر قدیمی و جدید را ببینند. قلعه ناریکالا، مجسمه واختانگ گورسلاگی (بنیانگذار شهر) و کلیسای متخی در یک طرف با پارک رایک و سالن کنسرت خیره کننده ریکه در طرف دیگر تضاد داشتند.
• طول این پل 160 متر و عرض آن در عریض ترین قسمت آن 4.8 متر است.
• سایبان به عنوان “نقطه ملاقات بین معماری و مهندسی” در نظر گرفته می شود که دارای ساختار فولادی و شیشه ای مشبک است که در بالای پل شناور است و توسط چهار پایه چنگال مانند در دو طرف آن معلق است.
• این پل در رتبه 13 در “غیرعادی ترین پل های جهان” قرار دارد.
• کل ساختار با وسایل LED سفید مجهز شده است که چیزی در حدود 30000 چراغ دارد. سقف به تنهایی دارای 1208 لامپ با 6040 LED پرقدرت Luxeon Rebel است.
• پانل‌های شیشه‌ای که در تمام طول مسیر پیاده‌روی کشیده می‌شوند، با آرایه‌های LED خطی کم مصرف، با ۲۴۰ حسگر حرکت مجهز شده‌اند. اینها باعث می شوند وقتی هر عابر پیاده روی پیاده رو می رود، پل روشن شود.
• علاوه بر حسگرهای موجود در پیاده‌رو، چهار برنامه روشنایی جداگانه هر ساعت در سایبان بالا اجرا می‌شوند که ۹۰ دقیقه قبل از غروب خورشید شروع می‌شود و ۹۰ دقیقه پس از طلوع خورشید به پایان می‌رسد. هر یک از این چهار حالت جلوه متفاوتی می دهد، مانند دویدن در امواج از یک طرف به طرف دیگر، شروع از هر انتها و ملاقات در وسط، نورپردازی قسمت های مختلف به ترتیب و چشمک زدن مانند ستاره ها.
• برخی از نورپردازی ها هر ساعت پیامی را با کد مورس ارسال می کنند. طراح، فیلیپ مارتینو، عناصری را از جدول تناوبی مندلیف انتخاب کرد – اما فقط آنهایی را که در بدن انسان وجود دارد. این‌ها به کد مورس ترجمه می‌شوند و در فواصل زمانی برای گردشگران و افراد محلی که از آنجا عبور می‌کنند، فلش می‌شوند – بسیاری از آنها از پیام غافل هستند. مارتینو قصد داشت این پیامی برای صلح باشد. «این پیام سرود زندگی و صلح در میان مردم و ملت‌ها است».

پل همیشه اولترا

با این حال همه گرجی ها از این پل راضی نبودند. آن‌ها آن را بیش از حد مدرن می‌دانند، که خود را بر کرانه‌های شهر قدیمی تحمیل می‌کند و با ساختمان‌های میراثی واقع در آنجا درگیر می‌شود. این شکل غیرمعمول در برخی محلات مورد تمسخر قرار گرفته است و به دلایل واضح نام پل “همیشه اولترا” را به خود اختصاص داده است.

جدا از این انتقادات، پل صلح یک شاهکار مهندسی و طراحی قابل توجه است که روزانه هزاران بازدید کننده را به خود جلب می کند. بدون شک، این یک موفقیت است که وظیفه خود را هم به عنوان یک مسیر دسترسی کاربردی و صرفه جویی در زمان از طریق رودخانه انجام می دهد و هم یک قطعه از طراحی معاصر است که به خودی خود یک بنای تاریخی است. و تفلیس برای آن ثروتمندتر است. برای مقالات جالب تر در مورد گرجستان، مقاله ما را در مورد قلعه ناریکالا که از روی پل قابل مشاهده است، بررسی کنید.