Suleymaniye Mosqueمسجد سلیمانیه

مسجد سلیمانیه یکی از بزرگ‌ترین مساجد استانبول است که مهم‌ترین آن محسوب می‌شود. این بنا به دستور سلیمان باشکوه توسط معمار بزرگ سینان ساخته شد و هر دو در داخل مجموعه مدفون هستند. کار ساخت و ساز در سال 1550 میلادی آغاز شد و در سال 1558 میلادی به پایان رسید.

سلیمانیه یکی از هفت تپه استانبول را تاج می‌گذارد و بر شاخ طلایی تسلط دارد و نقطه عطفی برای کل شهر ایجاد می‌کند. اگرچه این بزرگترین مساجد عثمانی نیست، اما مطمئنا یکی از باشکوه ترین و زیباترین مساجد است. همچنین غیرمعمول است زیرا بسیاری از ساختمان‌های اصلی külliye (مجموعه مسجد) آن حفظ شده و با دلسوزی برای استفاده مجدد بازسازی شده‌اند.

مسجد سلیمانیه به سفارش سلیمان اول، معروف به «با شکوه»، چهارمین مسجد امپراتوری بود که در استانبول ساخته شد. گفته می شود که چهار مناره مسجد با 10 بالکن زیبا نشان دهنده این واقعیت است که سلیمان چهارمین سلطان عثمانلی بود که بر شهر حکومت کرد و دهمین سلطان پس از تأسیس امپراتوری بود. مسجد و ساختمان های اطراف آن توسط معمار سنان، مشهورترین و با استعدادترین معماران امپراتوری طراحی شده است. به شما پیشنهاد می کنیم در تور استانبول خود حتما به این مسجد تاریخی سر بزنید.

در داخل، ساختمان در اندازه خود نفس گیر و در سادگی خود دلنشین است. سینان چهار تکیه گاه را در دیوارهای ساختمان ادغام کرد – نتیجه به طرز شگفت انگیزی “شفاف” (یعنی باز و مطبوع) و بسیار یادآور ایا صوفیه است، به خصوص که گنبد تقریباً به اندازه گنبدی است که تاج کلیسای بیزانسی را می پوشاند.

در نگاه اول دو چیز وجود دارد که به ویژه در آثار باستانی عثمانی قابل توجه است: انتخاب مکان و وحدت کامل کل. این سایت چه در یک مکان مرتفع باشد یا نه، همیشه منظره ای از فضاهای باز وسیع دارد و هر چقدر هم که دورتر نگاه کند، ممکن است آسمان را ببیند. ساختار به طور کلی گسترده و با ابهت است. تمام جزئیات این بنای تاریخی، هر قدر هم که با تزئینات متعددی همراه باشد، به طور همزمان به جلوه ای کلی کمک می کند که همیشه ساده و همیشه منحصر به فرد است.

اگر در میان همه شاهکارهایی که آغشته به نبوغ استاد سنان و شاگردانش است، یکی باشد که این شرایط اساسی معماری عثمانی را کاملتر از بقیه پر می کند، بدون شک آن سلیمانیه است. مسجد سلیمانیه که در بالای تپه ای بر منطقه Kantarcılar بین وزارت ولار و دفتر شیخ الاسلام واقع شده است، با شکوه به سمت آسمان اوج می گیرد و هیچ مانعی برای صعود آن وجود ندارد. از سکوی وسیع محوطه آن، می توان در یک نگاه اروپا و آسیا، دو دریا را که استانبول را حمام می کند و جزایر پرنس خندان را به تصویر کشید. علاوه بر این، در شفافیت بخار افق، المپ غول پیکر بیتینی در برابر آسمانی ناب شکل می گیرد و مانند شاهدی همیشه حاضر به خاطره گهواره قدرت عثمانی باستان می ایستد. در مواجهه با چنین تابلویی، روح، تنها می تواند ایده های اصیل را تصور کند. در سال 964 هجری (1556 عصر مسیحیت) توسط سلطان سلیمان قانونگذار، که تاریخ نامهای “بزرگ” و “معظم” را نیز برای او تعیین کرده است، تأسیس شد.

دو مناره واقع در دو طرف نما هر کدام دارای دو بالکن و دو مناره دیگر که در انتهای میدان در هر طرف ایوان قرار دارند هر کدام دارای سه بالکن هستند. تعداد کل، برای چهار مناره، ده بالکن به دست می‌دهد که همگی با سنگ‌های استالاکتیتی همراه هستند. سه در زیبا که دهانه‌های آن‌ها از کوره‌های مسطح تشکیل شده‌اند، هر کدام با یک طاق اوجی پوشانده شده‌اند و از سردر و دو طرف دیگر حیاط دسترسی دارند. صومعه ای از بیست و چهار طاق در اطراف اجرا می شود و توسط تعداد مساوی ستون پشتیبانی می شود. نزدیکترین جفت به در در نما از پورفیری است. از بقیه، دوازده ستون گرانیت صورتی با ده سنگ مرمر سفید متناوب. همه از مرتبه متبلور هستند. سرستون‌های آنها از مرمر سفید و لبه‌های استالاکتیت‌های آنها طلاکاری شده است.

گنبدهایی که تعداد آنها بیست و چهار است، بر گالری صومعه تبی غلبه دارد. گنبدهای آنها با تزیینات و گلهای روی زمین نقاشی شده است و بزرگترین آنها که در میانه راه در امتداد ایوان، روبروی ورودی شبستان قرار دارد، با آویزهای سنگ مرمر سفید تزئین شده است که لبه های بلورهای آن تذهیب شده است. درب شبستان طاقچه ای است که با سنگ های استالاکتیت تزئین شده است که از سنگ مرمر سفید طلاکاری شده با طرحی با خلوص عالی و جنبه ای از آثار تاریخی واقعی ساخته شده است.  دو طاقچه کوچکتر دیگر در امتداد هر ضلع به نصف فاصله ورودی شبستان و دیوار حیاط قرار دارد. پنجره‌های ایوان دارای حفره‌های چهار گوش است که با طاق‌های اوجی پوشانده شده است که با کاشی‌های لعاب‌دار تزئین شده‌اند که دارای زمین آبی سلطنتی است که حروف زیبای عربی روی آن در هم آمیخته شده‌اند و با آیات مقدس سفید ناب قرآن مشخص شده‌اند.